“تسویه حساب سالکانه”

☆ سالک واقعی کسی است که با هستی به بهترین وجه تسویه حساب می کند. او یکبار برای همیشه، از کودکی اش تا امروزه روزش را مرور می کند، تا اگر به کسی ظلمی کرده، خسارتی مادی یا معنوی زده، یا دلی شکسته، یا به عهدی وفا ننموده، همه را به یاد آورد و ضمن استغفار و توبه به درگاه حق تعالی، نسبت به جبران آن ها اقدام کند. اگر آن شخص در دسترس بود، از او حلالیت بطلبد و هدیه ای در خور و شایسته برایش بفرستد و اگر در دسترس نبود به نیت او برایش انفاق کند. یک سالک نمی تواند و نباید نسبت به تسویه حساب هایش بی توجه و غفلت زده باشد. او خدایش را به عنوان وکیلی تام الاختیار بر می گزیند تا خداوند هر گونه که صلاح می داند از جان و مال و حتی ثواب هایش بردارد و به دیگرانی که نسبت به آنها بدهکار است، بدهد. ای دوست، پاکی و تسویه حساب با هستی، یک اصل است. شوخی نیست. بسیاری از گرفتاری ها و رنج های ما، بخاطر آن است که نسبت به تسویه حساب بی توجه ایم و آن را چیزی فراموش شده می پنداریم. حال آنکه در این هستی هیچ چیز فراموش نمی شود. هر چیزی چه کوچک چه بزرگ در کتابی زنده مرقوم است. گویی در تک تک سلولهای خودت نهان شده است. ای دوست، تسویه حساب سخت است، اما چاره ای نیست و تو باید و لو یکبار با مرور گذشته ات آن را به انجام برسانی. و اتفاقا این سختی درسی نیک دارد و آن اینکه دگر هرگز در اندیشه ی ظلم به دیگری فرو نخواهی رفت.

مسعود ریاعی