“کتاب خاص تو”

– به تو گفته اند؛ “اِقرَأ کِتابَکَ” یعنی کتاب خودت را بخوان. نگفته اند کتاب این و آن را بخوان! کتاب تو، زندگی توست، منبعث از نگاه توست. کتاب تو مسیر سرنوشت توست. آن را خوب بنگر. و خوب بخوان کتابت را. تو صاحب کتاب خویشی. کتابی که با همهٔ کتابها متفاوت است. خاص است. خاص تو. اگر صفحه ای از کتابت را نمی پسندی، آن را بازنویسی کن. به چیز دیگری تبدیلش کن. پاکش کن. تو صاحب کتاب خویشی و قلم این کتاب، خود تویی. کتاب تو، زندگی بعدی تو را می سازد. پس در این کتاب هر چه با کردار و گفتارت بنویسی، سرنوشت ساز است. سرنوشت خوب بساز. آن را پر از صفحات بهشتی کن، پر از رائحهٔ عشق و محبت کن، سرشار از لطف و جوانمردی اش کن. زیبایش کن. و از هر چه آلودگی است، پاکش نما. تا دیر نشده؛ بسازش آن طور که خود می پسندی. که تو پادشاه اقلیم خویشی.

مسعود ریاعی