نکات قرآنی 631

“وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِن غِلٍّ”
(و هرگونه کینه ای را در دل هایشان بر کَنیم)!

• این حال بهشتیان است. حال کسانی که به کیفیت بهشتی وارد گشته اند. آنها از هر نوع کینه عاری اند. در این کیفیت متعالی از حیات، کینه هیچ جایی ندارد. به عبارتی ساده تر؛ آن که کینه دارد به بهشت راهی ندارد. نگو کینه ی خوب داریم و کینه ی بد! خودت را توجیه نکن. کینه خوب و بد ندارد. همه اش بد است. آن یک بیماری خانمان برانداز است. خالی از هر کینه بودن، کیفیت بهشتی است و آن از آنِ کسانی است که با جهان و جهانیان به “صلح کل” رسیده اند. قادر به مدارا کردن اند. می توانند دوست داشته باشند و سیئات را با حسنات از میان بردارند. کینه یعنی آتش زدن خود و حیات خود. تو حتی نباید نسبت به دشمنت کینه داشته باشی. اجازه دفاع از خود را داری اما اجازه کینه ورزی را هرگز. دامن زدن به کینه و نفرت پراکنی خود از گناهان مخرب است. آتش افکندن به خرمن حیات و نابود کردن سلامت روح جامعه است. کینه و کینه ورزی و نفرت پراکنی در یک کلام کار شیاطین است نه کار اولیاء خدا. از مهم‌ترین وجه تمایزشان همین است. یکی در کیفیت ناری است و دیگری در کیفیت نوری. کینه همچون ویروسی کشنده و واگیردار است که باید مهار شود. از روح و جان زدوده گردد. انسان کینه ای پیش از جهنم، خود در جهنم قرار گرفته است! اصلاً جهنم خودش است! او از همینجا در حال سوختن است. و خداوند از اولین موهبت هایی که نسبت به دوستان خود می کند، زدودن هر نوع کینه از سینه هایشان است. او دوستانش را از نار کینه نجات می بخشد.
• پیامبر اسلام(ص): “الغِلُّ وَ الحَسَدُ یَأکُلانِ الحَسَناتِ کَما تَأکُلُ النّارُ الحَطَبَ”
  (کینه و حسد کارهای نیک را میخورد همانسان که آتش هیزم را)
• پیامبر اسلام(ص): “تَساقَطُوا الضَّغائِنَ”
  (کینه ها را از سینه ها دور بریزید)
  [نهج الفصاحه: ۲۰۴۰ و ۱۱۴۸]

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی