“معرفت به نامتجلّی”

– مهم‌ترین کار حکیم فرزانه، متجلّی کردن امر نامتجلّی است. او با مراقبه و در بی ذهنی اش، “نامتجلّی” را دریافت و آنگاه با هر کلام و فعل خودانگیخته اش در “حال”، آن را متجلّی شده به هستی تقدیم می نماید. این یعنی چنین واصِلی مرکز دریافت و پرداخت حقایق است. در هر دوره ای، نامتجلّیِ درک ناشدنیِ نادیدنی را باید از طریق چنین وجود تسلیم شده ای، معرفت یافت.

مسعود ریاعی