⭐️ بد ضد خوب است. اینان دو متضادند. جایگاه “مهر” میان ایندو است. اگر ”مهر” میان آن دو قرار نگیرد در درون و بیرون همواره شاهد معارضه و پیکار خواهی بود. “مهر” در آن میانه نقش واسط است. برزخی است میان این دو. با وجود “مهر”، ستیز و مجادلههای بد و خوب تعدیل میشود. گویی در این برزخ مهری، نور و ظلمت هر کدام از شدت خود میکاهند و به وحدت و تعادلی مسحورکننده میرسند. گویی با کنتراست نور و ظلمت در این میانه، پدیدهها پدیدار میگردند. و این کار “مهر” است. “مهر” جامع اضداد است. “مهر” تک بعدی نیست، جامع اضداد است. اگر “مهر” نباشد، اگر “مهر” در وجودت روشن نگردد، همیشه درونت پر از درگیری و جدال میان خوب و بد خواهد بود.این “مهر” است که در ایجاد نفس مطمئنه نقشی اساسی دارد. با “مهر” است که درگیریهای درون زایل میشود. این نقش واسط، این برزخ روشنگر، این جامع اضداد، این “مهر”، با عهد و پیمان رفیق دیرینه است. وفاداران به پیمان را یاور است و پیمانشکنان را جزاست. قانون “مهر” بر اساس راستی و درستی و وفاداری است. “مهر” هم نور و هم ظلمت را یکجا در خود دارد. این یعنی هم حامل بهشت است و هم حامل جهنم. تا چگونه نگاهش کنند و از او چه بخواهند! “مهر” نه خوب است نه بد. بلکه خوبترین است. جایگاهش بر فراز خوب و بد است. “مهر” راز را فهمیده است. او با اتخاذ شیوهٔ کارکرد “خوبترین”، بدون نفرتپراکنی، آن هم بطور طبیعی زایل کنندهٔ سیئات است. و سیئات همان چیزی است که ضد رشد است. “مهر” در هستی متعال نقشی اساسی و در عین حال اسراری دارد. ای دوست، اگر فاقد مهری، آن را با مراقبه دریافت کن. با خاموش کردن این ذهن پرورندهٔ خوب و بد، دریافتش کن. با سکوت همهجانبه دریافتش کن. با نگاه بیقضاوت دریافتش کن. و چون آن را دریافتی، تو صاحب مهری. بر فراز بد و خوبهای ذهنی قرار گرفتهای. “خَیر” بی متضاد شدهای. از خوب، به خوبترین رفتهای. به رأس هرم هستی بازگشتهای. این “مهر” همچون انسان کاملی است که همواره در خدمت آن یگانه ذات بخشنده و مهربان است. و آن ذات یگانه، واقعاً “مهر”بان است. نگاهبان مهر نگهبان است.
مسعود ریاعی