“وَاعمَلُوا صالِحاً”
(عمل صلحآمیز انجام دهید)!
⭐️ همانطور که پیش از این نیز گفتهام؛ صالح، ریشه در صلح دارد. واژهاش این را فریاد میزند. صلح، مصدرش است. محل صدورش است. هر کار به ظاهر نیکی را عمل صالح نگویند. بلکه آن عملی را گویند که صلحآمیز، وحدتبخش، و به نیت آشتی و مودّت صورت پذیرد. عمل صالح، کار هر کسی نیست. قلب سلیم میخواهد. عشق به صلح میخواهد. خشونتمداران قادر به عمل صالح نیستند. قلبهای آنها با صلح و دوستی و پذیرش دیگران، بیگانه است. وقتی صلحخواه و صلحجو نباشی اگر همهٔ دنیا را هم انفاق کنی، تو عمل صالح انجام ندادهای. عمل صالح چیز دیگری است. و قرآن همه را دعوت به انجام عمل صالح میکند. خداوند امر به عمل صلحآمیز دارد. زیرا او صلح را بهترین میداند؛”الصُّلحُ خَیرٌ”. وقتی دو نفر را به نیکی آشتی دهی، تو عمل صالح انجام دادهای. وقتی با کلمهای قلب کسی را با خدا نرم و پذیرا کنی، عمل صالح انجام دادهای. وقتی خالصانه هدیه میدهی و دوستیها را پاسمیداری و قلبها را به هم نزدیک میکنی، تو عمل صالح انجام دادهای. وقتی گره از کار دیگران میگشایی و بجای تنش و تفرقه، وحدت ایجاد میکنی، تو عمل صالح انجام دادهای… هر عمل صالحی باید ریشه در صلح و آشتی و وحدت داشته و به همین نیت باشد. بدان که یگانه مصلح بزرگ، خود خداست و به تبع او هر آن کسی است که کارها را به صلاح آورد. تنشزدایی کند و قلبها را به نیکی و سازندگی به یکدیگر پیوند زند.
از خداوند منان مسئلت داریم که ما را توفیق عمل صالح عطا فرماید.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی