“الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم”
(کسانی که به خود خیانت می کنند)!
⭐️ خیانت به خود از بدترین انواع خیانت است. آن یک حماقت بزرگ و خودزنی سفیهانه است. در این نوع از خیانت؛ می دانی که راست چیست و حق کدام است اما دروغ می گویی و به باطل دامن می زنی. می دانی که راه خیر و روشنی کدام است اما به بیراهه های تاریک می روی و می رانی. می دانی که اجبار و خشونت به رستگاری منجر نمی شود اما همچنان خشونت می ورزی. می دانی که برداشت و قرائت ات از دین خدا، نابجا و مخرب و ویرانگر است اما همچنان بر آن اصرار می ورزی. می دانی که این عمل یا قضاوتت، خدا را محبوب دل ها نمی کند بلکه انزجار و نفرت بیشتر به بار می آورد، اما باز مرتکب می شوی… آری، در خیانت به خود، تو قلباً خیر و خوبی را می شناسی اما همواره خلاف آن گام می نهی. و چنین کاری پیش از آن که خیانت به دیگران باشد، خیانت به خود است. خیانت به فطرت پاک الهی خویش است. فطرتی که بر توحید و عشق و رحمت واسعه بنا شده است. بدان که خداوند خائنین به خود را دوست ندارد و سرانجام شان به فلاح و رستگاری منجر نمی شود. ای دوست، به فرموده این آیه شریفه هیچگاه از کسانی که به خود خیانت می کنند، حمایت مکن، که تو نیز به آتش شان خواهی سوخت؛ “لا تُجادِل عَنِ الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم” (هیچگاه از کسانی که به خود خیانت می کنند، حمایت مکن)!
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی