☆ دیدن چیزها در قیاس با چیزها، آنچه هست را نادیدن است.
دیدن چیزها آنطور که نفس می پسندد، آرمانی دیدن است.
دیدن چیزها با نفرت و انزجار، زشت دیدن است.
دیدن چیزها بی ارتباط با چیزها، ناقص دیدن است.
دیدن چیزها با پیش ذهنی و قضاوت، تصورات خود را دیدن است.
دیدن چیزها با دخالت عواطف، احساسی دیدن است.
و اینها هیچکدام دیدن نیستند و به واقع نامشان نادیدن است؛
تنها دیدن چیزها در سکوت درونی، همانطور که هستند، “دیدن واقعی” است. در چنین دیدنی، ذهن ساکت است و عواطف دخالت نمی کنند. و در این کیفیت است که دیدن یک چیز، دیدن همه چیز است و “بصیر” چنین شخصی را گویند.
مسعود ریاعی