☆ در عصر پیش رو، مرید و مراد بازیهای وَهم آلود امری منسوخ شده است و این به چشم دل قابل رؤیت است. نسل آینده در این جهان، راهی ندارد جز آن که بیدار شود و بر فطرت الهی خود باشد و روی پای خود بایستد. این یک رهایی از انواع تکیه گاههای ذهنی و احساسی است و خود از مهمترین ویژگی های دوره ی جدیدی است که در حال آمدن است. دوره ای که برای رشدش باید رها از بردگی اتوریته ها و شخصیت های به اصطلاح کاریزماتیک شود. آری، بزرگان باز هستند و باید از آنان درس گرفت؛ اما درس روی پای خود ایستادن و بر فطرت خویش بودن را، و نه وابستگی به آنها را. ای دوست، مرید و مراد بازیها و حکایات شیرین شان را از هم اکنون واگذار، که دوره اش گذشته است. به خودت بیا و قدم در راه معرفت نفس خویش گذار. بخوان و از تجارب بزرگان بهره مند شو، و آنگاه به تنهایی به “مشاهده” بنشین، و حقیقت خودت را بیاب. حقیقتی که از آنِ توست. نقل قول نیست. عاریه ای نیست. تو اینگونه به پرواز در خواهی آمد. پرواز، کار خود توست و تنها با بالهای خودت محقق می شود. و بالهایت در نخواهند آمد مگر آن که جز خداوند تبارک و تعالی، هر تکیه گاه دیگری را پشت سر گذاشته باشی. “فَتَوَکَّل عَلَی اللهِ اِنَّ اللهَ یُحِبُّ المُتُوَکِّلِینَ”.
مسعود ریاعی
