“رقابت”

☆ در زندگی با هیچ کس رقابت نکن جز با خودت. در رقابت با دیگران حتی اگر پیروز شوی، به واقع شکست خورده ای. در رقابت با خودت حتی اگر شکست بخوری، پیروز گشته ای. زیرا در مسیر درست گام برداشته ای. رقابت با خود، دو سر بُرد است و رقابت با دیگران، دو سر باخت. در رقابت با دیگران مضطرب و پریشان می شوی، در رقابت با خود با ثبات و منسجم می گردی. در رقابت با دیگران، همواره باید رقیب ات را تحلیل کنی و توجه به او دهی، در رقابت با خود، به تحلیل خود می نشینی و توجه به خودیت خود می کنی. در رقابت با دیگران، تو از مرکزیت خود خارج، و دوگانه می شوی، در رقابت با خود، تو به مرکزیت خود نائل، و یگانه می گردی. در رقابت با دیگران ضعف ها و توانایی های دیگران را می بینی، در رقابت با خود ضعف ها و توانمندی های خودت را آشنا می شوی. رقابت با خود، خودشناسی اصیل می آورد، زیرا توجه به خود است، رقابت با دیگران، ضلالت می آورد زیرا توجه به غیر است…
☆ رقابت با خود، مثل روزه ی سکوت گرفتن است. ببین میتوانی سه شبانه روز، نه زبانت و نه ذهنت هیچکدام لب به سخن نگشایند! “آیَتُکَ اَلّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَیالِِ سَوِیَّاً” (آیتِ تو این است که سه شبانه روز با مردمان سخن نگویی!)

مسعود ریاعی