☆ اگر می خواهی خود را بشناسی، نباید انرژی ات را به بیرون گسیل کنی. زیرا انسان دارای مقدار معینی از انرژی حیاتی است. وقتی پر از خواهش باشی، وقتی بدنبال تصاحب چیزها باشی، به واقع انرژی ات را به بیرون منتقل کرده ای و از وجودت خارج نموده ای. بی خواهشی کیفیتی است که نمیگذارد انرژی ات به بیرون سرازیر شود. وقتی انرژی ات را حفظ کنی، آنگاه است که چشم ات باز می شود، گوش ات می شنود و معرفت بطور خودانگیخته مرحله به مرحله برایت اتفاق می افتد. ای دوست، سلوک انرژی می خواهد. پس راه های نشت انرژی را ببند.
مسعود ریاعی
