☆ ایمان، نه در گذشته است و نه در آینده، ایمان از مقوله ی “حال” است. تو فی الحال یا به حقیقت زنده و جاری، ایمان داری یا نداری. ایمان از جنس تاریخ نیست، از جنس حضور است. آن، نوری زنده و حیات بخش است که اکنون و اینجا بستر آن است. ای دوست، توهّم ایمان، یک چیز است، داشتن این نور چیز دیگریست. وقتی قرآن می فرماید: “ای کسانی که ایمان آورده اید، ایمان بیاورید!”، به پویایی و جاری بودن ایمان اشاره دارد. ایمان همچون تنفس، نو به نو جریان دارد. زیرا نور زنده است. ما آن به آن باید به حقیقت زنده و جاری ایمان بیاوریم و با آن جاری شویم. مؤمن چنین کسی است و این ایمان است که فراست می آورد. و فراست نوعی هوشمندی الهی است که تنها در حال رخ می دهد.
مسعود ریاعی
