گناه، زشتی است. هر چه از مقوله ی زشتی است گناه است. ناپاکی زشتی است پس گناه است. ستم، زشتی است پس گناه است. تجاوز به حقوق دیگری زشتی است پس گناه است. ناسپاسی نسبت به نعمت دهنده زشتی است پس گناه است. خشونت زشتی است، دروغ زشتی است، طمع زشتی است، حسد زشتی است، خودبزرگ بینی زشتی است، … پس گناه است. و زشتی، همان ناهماهنگی با جریان راستی و درستی است و لذا ضد کمال است. ای دوست، فطرت الهیِ تو، زشتی ها را در هر رتبه که باشند، می شناسد و تشخیص می دهد. هر آن که از زشتی ها پرهیز کند، در واقع از گناه پرهیز کرده است. و این خود راهی حکیمانه به زیبایی هاست. و خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. ای دوست، اگر گناه همان زشتی است، پس عمل صالح چیزی جز زیبایی نخواهد بود.
مسعود ریاعی