☆ اگر می خواهی همه ی عوالم و جهانها را بشناسی، انسان را بشناس. اگر می خواهی ازلیت و ابدیت را فهم کنی، انسان را بشناس. اگر می خواهی کتاب خدا را معرفت یابی، انسان را بشناس. اگر می خواهی معبد زنده ی خدا را آگاه شوی، انسان را بشناس. اگر می خواهی از علم لوح محفوظ با خبر شوی، انسان را بشناس. و اگر می خواهی به این عوالم الهی ورود کنی، به انسان ورود کن. و این انسان تویی!
حال این کلام امام علی (ع) را بارها با دقت بخوان تا ببینی آنچه را که در بیرون بدنبال آنی، در درون خودت نهاده اند. پس از درون، بیرون را بشناس!
“الصُّورَةُ الاِنسانِیّةُ هِیَ اَکبَرُ حُجَّةُ اللهِ عَلَی خَلقِهِ وَ هِیَ الکِتابُ الَّذِی کَتَبَهُ اللهُ بِیَدِهِ وَ هِیَ الهَیکَلُ الَّذِی بَناهُ بِحِکمَتِهِ وَ هِیَ مَجمُوعُ صُوَرِ العالَمِینَ وَ هِیَ المُختَصَرُ مِنَ العِلمِ فِی اللُوحِ المَحفُوظِ”
☆ “صورت انسانیّت بزرگترین حجت خدا بر خلق اوست، و آن کتابی است که خدا به دست خود آنرا نگاشته، و آن هیکلی است که به حکمت خود بنا نموده، و آن مجموع صُوَر جهانها و عوالم است، و آن چکیده علمی است که در لوح محفوظ است!” (تفسیر الصافی ج ۱ ص ۹۲)
مسعود ریاعی
