☆ این بدن برای جاودانگی ساخته نشده است، همچنانکه زندگی دنیوی برای جاودانگی نیست. انسان، سوار بر مَرکَب بدن، برای جذب آگاهی پا بر زمین گذاشته است. و مهمترین آگاهی همین است که فریب دنیای میراننده را نخورد، امیدی به آن نبندد، و همواره آماده ی خروج از این کیفیت سُفلی باشد. هر سالکی که این نکته را دریابد، لایق کیفیتی متعالی از حیات است. بدن زمینی جاودانه نیست اما میتوان به واسطه ی آن در فرآیند زندگی زمینی، با ایمان و عمل صالح، کالبدی لطیف ساخت که به لایه ای دیگر از آگاهی و حیات تعلق دارد.
[شرح این مقال در کتاب “کیمیاگری باطنی” آمده است]
مسعود ریاعی