توجه به خدا، توجه به اصل هستی، انسان را از تشتّت می رهانَد. با توجه به واحد است که یک موحّد خود را از وسوسه ی قدرت، از وسوسه ی داشتن و از وسوسه ی اختیار خلاص می کند. وقتی که سالک خود و همه چیز را در سیطره ی یک عظمت نامتناهی حس کند، ذهنش از چنبره ی قدرت های کوچک آزاد شده است. توجه به این واحد عظیم، به این بیکران عشق و رحمت، انسان را آگاهانه تسلیم می کند و تسلیم، نجات بخش و رهاننده است.
مسعود ریاعی