هر گاه “جسم”، “ذهن” و “روح” ات، هماهنگ شوند، به وحدت رسند، کارت کارستان می شود. زیرا تنها در این کیفیت است که جهان هستی با تو هماهنگ خواهد بود و یاری ات خواهد نمود. نامرادی ها، پریشانی ها، افسردگی ها همه و همه به نوعی ریشه در عدم هماهنگی این سه مقوله ی وجودی دارند. برای آنکه این سه به وحدت رسند پیش از هر چیز باید از شرطی شدگی ها رها شوند. با جسم شروع کن، عاداتش را بیاب و بشکن، “آزادش کن”، ذهنت را خاموش و از قضاوت کردن بینداز، “آزادش کن”، که چون این کنی، روح حیات بخش ات را عملاً بیدار و متوجه خود کرده ای. او در کمترین زمان و کوتاهترین راه، وحدت و یکپارچگی را به تو هدیه خواهد نمود. و از این پس است که یک اندیشه، یک نگاه و یک کلام، جای پراکندگی و تشتّت گذشته را خواهد گرفت. پیش از این، جسم چیزی می خواست، ذهن چیزی می گفت، و روح نگاهی دگر داشت. و این یعنی همان شکست و ناکامیِ که بارها تجربه اش کرده ایم.
مسعود ریاعی