حتی آن آیاتی که حرف از آتش و جهنم و عذاب است، بد نیستند. ذهن های ظاهربین آنها را بد می بینند. اتفاقاً اگر دل دهی و لطیف باشی، برکات بسیاری را در همان آیات خواهی یافت. و یادت باشد که همیشه گنج را در ظلمات پنهان می کنند! همانجا که همگان از آن می ترسند! تو نترس، همه ی آیات را نوش کن. آنها را به خوب و بد تقسیم نکن. که این کار سفهاء است. تو مرواریدت را از همان آیات به ظاهر خوفناک بر گیر و برو. بسیاری از همانها شفاست، مشکل گشاست، چیزهای غیر ضروری را در وجودت ذوب می کنند، بیماری های پنهان را می زدایند، حجاب ها را می سوزانند، و باعث گذر به دگر سوی می شوند. آن آیات برای شکنجه نیست، خداوند مهربان از شکنجه ی کسی لذت نمی برد. این بیماران روانی اند که از شکنجه کردن دیگران لذت می برند. آن آیات برای گذر به لطیف است. چون حمام است و در عین حال پر از آگاهی است. مملو از حکمت پنهان است. ای دوست سالکم، اکنون تو را به سوی همان چیزها می فرستم که تا به حال از آن می ترسیدی و یا بی فایده می انگاشتی! پس نه تنها به معنایشان، که به کلماتشان، به شکل شان، به حرکت و آوایشان، و حتی به شماره آیاتشان توجه کن. هر چند روز با یکی شان، حال کن. ذکرشان کن و نترس، بگذار در وجودت جاری شوند. و آنگاه اعجابشان را ببین. روشنی چشمت را نظاره کن. بدان که در هر آیه ای بدون استثناء برکاتی پنهان است. یک سالک هوشمند، غواص خوبی است! غواص خوبی باش! این که گفتم یک سخن متعصبانه و یا نظری شخصی نیست، مجرّب است و فی الواقع حدیث پیامبر(ص) در کنزالعمال است؛ “کُلُّ آیَةِِ مِنَ القُرآنِ دَرَجةٌ فِی الجَنَّةِ، وَ مِصباحٌ فِی بُیُوتِکُم” ( هر آیه ای از قرآن درجه ای در بهشت است، و چراغی در خانه هایتان!)
مسعود ریاعی
