در سلوک قرآنی، تو باید از هفت موقف بگذری. این هفت موقف را می توانی در هفت آیه سوره ی “حمد” ببینی. حرکت از پایین به بالاست. از هفتمین آیه، تا اولین آن. یعنی از “ضالّین” (گمگشتگان) تا خود “بسم الله الرحمن الرحیم”. تو با این سیر، از تاریکی به نور، از جهل به آگاهی، و از رنج به رحمت مطلق نائل می شوی. این عروجی از اسفل به اعلی است. ابتدا به گمگشتگی ات واقف و خود را ازسیطره ی غضب شدگان می رهانی و به حوزه ی اهل نعمت وارد می کنی، آنگاه هدایت الهی را تسلیم وار می پذیری، سپس از چندگانگی رها، و فقط یگانگی را پاس میداری، قیامتت در آیه ی چهارم برپا می شود، آنگاه رحمت واسعه تو را پذیرا شده و پس از این پیروزی، سرشار از “حمد” به پروردگار جهانیان میگردی، و همو مهربانانه تو را به مرجع اصلی ات، واصِل می نماید. این است سیر “اِنّا لِله و اِنّا اِلَیهِ راجِعُونَ”.
مسعود ریاعی