“دوستان خدا”

– دوستان خدا، اهل راستی و درستی اند و تحت هیچ عنوان به راستی و درستی خیانت نمی کنند.
– دوستان خدا، به عهدشان وفادارند و آن را نمی شکنند.
– دوستان خدا، مخلوقات خدا را دوست دارند و سخیفانه آنها را به خوب و بد تقسیم نمی کنند.
– دوستان خدا، امانتدارند و هر امانتی را به اهلش باز می گردانند و اهل گروکشی نیستند.
– دوستان خدا، اخلاقی شبیه خود خدا دارند، بخشنده و مهربانند، ستار العیوب اند، و راه رشد را برای همه باز می گذارند.
– دوستان خدا، اهل گذرند، اهل تملک و تصاحب نیستند و چیزی را از آنِ خود نمی دانند.
– دوستان خدا، دوستی با خدا را بهشت خود می دانند و هیچگاه از این بهشت بیرون نمی روند. و چون بیرون نمی روند، هیچ خوف و اندوهی هم ندارند.
– دوستان خدا، متواضع اند و نرمی و مدارا مشی شان است.
– دوستان خدا، اهل تسلیم و پذیرش اند. آنها جریان ناب حیات را پذیرفته اند و با آن هماهنگ اند.
– دوستان خدا، دائم الصلاة اند. زیرا پیوسته در خدمت خدا و خلق خدایند.
– دوستان خدا، بیدارند و در بیداری به سر می برند. زیرا دوستی با خدای زنده و آگاه معنایش همین است.
– دوستان خدا، با خدا همه جا می روند و هر عالَمی با آنها آشناست. لطیف ترین موجودات هر عالَمی، آنها را خوب می شناسند و در غیب و شهود در خدمت شان اند.
– دوستان خدا، خدا را دوست دارند و خدا آنها را. “یُحِبُّهُم وَ یُحِبُّونَهُ”.

مسعود ریاعی