“مغز دعا، سکوتِ پس از خواندن است!”

☆ دعا کردن حرف زدن نیست. اگر فقط حرف بزنی از کیفیت دعا خارج شده ای. دعا کردن، فراخواندن خداوند است و آنگاه سکوت. درست است که ابتدایش با خواندن است اما آن فقط یک مقدمه است. اصل دعا با خاموشیِ تو آغاز می شود. این یعنی پس از فراخوانی خداوند، تو باید سکوت کنی، باید ساکن و خاموش شوی، تا او بر تو ببارد و برخوردارت کند. زیرا تو تنها در سکوتی سالکانه میتوانی او را دریافت کنی. برخی چند جمله به عنوان دعا می خوانند و بعد الفرار! این دعا کردن نیست. بِاِیست، خاموش شو، و اجابتش را دریافت کن. دعا خود یک مراقبه ی تمام است.

مسعود ریاعی