“به خانه باز گرد!”

وقتی آرزو پروری می کنی، به واقع از خانه خارج شده ای. از مرکزیت خود دور افتاده ای. و هر چه بیشتر به آن بپردازی، دورتر خواهی رفت. اوهام و خیالات، آدمی را به صحراهای دور می کشاند. گاه چنان دور که دیگر راه خانه را به یاد نخواهد آورد. بسیاری از خانه ی خویش گم شده اند! دیر زمانی است که رفته اند و باز نگشته اند! وجود فیزیکی شان اینجاست، اما خودیت شان در برهوت توهّمات حیران است! ای دوست، به خانه ات باز گرد که هر آنچه خواسته ای را خداوند در خانه ات نهاده است “وَ آتاکُم مِن کُلِ ما سَاَلتُمُوهُ” (خداوند هر آنچه طلب کرده اید را به شما داده است!) سوره ابراهیم آیه ۳۴

مسعود ریاعی