سه وجه از ” اِیّا ” در “اِیّاکَ نَعبُد”

☆ وجه اول:
ضمیر مفعولی منفصل. همان که اهل قواعد زبان عربی گویند. با “ک” می شود؛ تو را. خطاب به یگانه.

☆ وجه دوم:
“اِیّا”؛ ای + یا. از الف تا یا و از یا تا الف. همه حروف و کلمات، هر آنچه هست. آلفا و اُمگا. واحد کل. تمامیّت. کل کامل

☆ وجه سوم:
“اِیّا”؛ اِ = ۱ ، ی+ی=۲۰ ، ا=۱
یعنی؛ ۱ ۲۰ ۱
یعنی؛ ۱۲۱
تلطیف عدد سبحان
عدد “سبحان”= ۱۲۱ ؛ پرستش پاکی مطلق. رهایی از هر تعلق. محصور بین دو یک. یگانه بینی، یگانه اندیشی. و بالنتیجه یگانه پرستی. بی نیاز از همه چیز.

مسعود ریاعی