اسماء خداوند، حاکمان بی‌منازع”

⭐️ تا آنجا که دانسته‌ام هر دوره‌ای را اسمی از اسماء‌الله حاکم است و این بستگی به میزان رشد شعور مردمان هر سرزمین دارد. بعنوان مثال؛ در زمان موسی(ع) خداوند در تجلّی غضب‌آلود و غیور خویش ظهور می‌یابد که متناسب با اوضاع همان زمانه است، اما در دورهٔ عیسی(ع) در تجلّی رحمانیت خویش بارز می‌شود که آن نیز متناسب با همان زمانه است. هر اسمی را شأنی است که بر اساس مفهوم وجودی خویش در زمان خویش محقق شده و دست بکار می‌گردد. آری خداوند واحد است اما تجلیاتش بسیار. زیرا جریان حیات در راه تعالی خویش کارهای گوناگون‌ در پیش دارد. و کارکرد هر تجلّی متناسب با اوضاع زمانه خویش است. دورهٔ پیش‌رو آغاز حاکمیت اسم شریف “فتّاح عَلِیمٌ” به نظر می‌رسد، “و هُوَ الفَتّاحُ العَلِیم”. امروزه باید هرچه سریعتر با ارتقاء بخشیدن به شعورمان و تغییر نگاهمان، هماهنگ با این اسم شریف شویم. اسمی که گشاینده است و بسیار دانا. در این دوران گره‌گشایی و دانایی حرف اول را می‌زند و خودخواهی و بی‌خردی جایی ندارد. بدان که خروج از رنج، با هماهنگ شدن با مفهوم اسم حاکم بر همان دوران محقق می‌شود. در این دورهٔ حساس و سرنوشت‌ساز؛ آن که هماهنگ با این اسم شریف نباشد به ناچار به عقب بازگشته و روح خود را تحت حاکمیت اسم “شدید العذاب” قرار داده و رنج مضاعف خواهد کشید. یک سالک فرزانه باید همواره حرکتی رو به جلو یعنی رو به رشد و تعالی داشته باشد. زیرا آگاهی‌ها و انرژی‌های هر دوره متفاوت با دوره‌های پیشین و پسین‌ خود است. سالک حق آن است که خود را پیوسته با آگاهی‌ها و انرژی‌های در “حال” به روز کرده و در اسارت گذشته نماند. زیرا “کلّ یَومٍ هُوَ فِی شَأن”؛ “خداوند هر روز در کاری است”. و بی‌شک راه نجات و رستگاری هماهنگی با کار روزانهٔ خدا و طرح الهی‌اش است.

مسعود ریاعی