حدیث زمامداری از نگاه پیامبر اسلام (ص):

– هر زمامداری نسبت به وضع مردمش مورد سؤال قرار می‌گیرد. (المعجم الصغیر ج ۱ ص ۲۴۰)
– کسی که کاری را به‌دست گیرد در‌حالی که می‌داند اهل انجام آن کار نیست جایگاه خود را در آتش قرار داده است. (کَنزُ العُمّال ج ۶ ص ۳۸ ح ۱۴۷۵۰)
– هرگاه دو گروه از امّت من صالح شوند امّتم صالح می‌شوند و هرگاه فاسد شوند امّتم فاسد می‌شوند. سؤال شد: آنها چه کسانی‌اند؟ فرمود: فقها و زمامداران. (الخِصال ص ۳۷ ح ۳۹۹)
– خداوند امّتی را که کسی در آنها نباشد که حق ضعیف را از قوی بگیرد پاک نمی‌گرداند. (مُستَدرَکُ الوسائل ج ۱۷ ص ۳۴۵ ح ۲۱۵۳۷)
– کسی که زمامدار قومی می‌شود درحالی که آگاهتر و فهیم‌تر از او در میان آنها باشد کار آن قوم تا روز قیامت رو به پستی است. (المحاسن ج ۱ ص ۹۳ ح ۴۹)
– کسی که صرفاً از روی دوست داشتن، یکی از نزدیکان خود را به کاری بگمارد در حالی‌که می‌داند بهتر از او وجود دارد، بوی بهشت را استشمام نمی‌کند. (کَنزُ العُمّال ج ۶ ص ۳۹ ح ۱۴۷۵۲)
– کسی که به دنبال بر آوردن نیاز زمامدار ظالمی باشد همدم او در آتش است. (اَعلامُ الدِّینُ ص ۴۱۱)
– کسی که با آنچه خدا را به خشم می‌آورد حاکمی را خشنود سازد از دین خدای عزّ و جلّ بیرون رفته است. (عیونُ اخبار الرضا ج ۱ ص ۷۴ ح ۷۲)
– یک ساعت اجرای عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است. (مِشکاةُ الانوار ص ۵۴۳)
– علی(ع) فرمود: پیامبر(ص) در خواب بود و ما نزد او بودیم و در بارهٔ دجال سخن می‌گفتیم. پیامبر(ص) بیدار شد درحالی که چهره‌اش سرخ شده بود. آنگاه فرمود: من از غیر دجال، که همان پیشوایان گمراه‌کننده‌اند بر شما بیمناک‌ترم. (الامالی طوسی ص ۵۱۲ ح ۱۱۲۰)