“آخرت از نگاه چوپان پیر”

– از چوپان پیر پرسید: آخرت چیست و دنیا کدام است؟!
پاسخ شنید: آخرت باطن توست و دنیا ظاهرت. اگر می‌خواهی آخرتت را ببینی به باطنت نگاه کن. اگر حاوی حرص و طمع و کینه و حسادت و خشونت و فریبکاری است پس همان آخرتت است. با همانها محشور می‌شوی. و اما اگر باطنی پاک و خالی از خواهش و آرزو داری و در آرامشی الهی بسر می‌بری و جز خیرخواهی برای خلق خدا در دل نداری، همان خیر کیفیت آخرتت است. پس لازم نیست مدام بروی و از این و آن در بارهٔ آخرت سؤال کنی. کافیست نگاهی به درونت بیندازی. آخرت تو آنجاست. این آخرت پس از مرگ ظاهر می‌شود. به عبارتی جای ظاهر و باطن عوض می‌شود. معنای “یَومَ تُبلَی السَّرائِر” (روزی که اسرار آشکار شوند) همین است. از من می‌شنوی از همینجا دست‌اندر کار آخرتت شو. درونت را پاک و خالی کن و آن را جز با خیر و خیرخواهی عجین مکن.

بر گرفته از حکایت‌های چوپان پیر
مسعود ریاعی