“اصلاح جهان از نگاه چوپان پیر”

⭐️ چوپان پیر از سؤالم به خنده‌ افتاد و سپس به تأکید گفت: پسر جان! اصلاح جهان نه کار سیاستمداران است و نه حتی آنچنان که برخی پنداشته‌اند کار حُکَما و عرفا. دلیل می‌خواهی؟! کافیست بروی و نگاهی به تاریخ گذشته بیندازی. خواهی‌دید که هیچکدام‌شان در هیچ برهه‌ای از تاریخ نتوانستند این جهان را به صلاح آورند. جهان طلب‌تان! حتی نتوانستند یک شهر یا روستایی نمونه و بی‌عیب و نقص آن هم در کمال عدالت و سلامت از خود به یادگار بگذارند که پا بر جا باشد.
پسر جان! تنها راه اصلاح دنیایی که در آن بسر می‌بریم آن است که مردمان شعورشان ارتقاء یابد. نگاه‌شان تغییر کند و خِرَد جمعی‌شان به ثمر نشیند. اگر شعور جمعی ارتقاء نیابد حتی از دم مسیحایی نیز کاری بر نیاید. حال مردمان هر سرزمینی، یا با تغییر نگاهشان، شعورشان را ارتقاء می‌دهند یا نمی‌دهند. اگر این کار نکنند جهان همچنان به قهقرا خواهد رفت و اضمحلال بشریت نیز قطعی می‌نماید. و اما اگر به راه تغییر شعور افتادند نشانهٔ تعالی خِرَد جمعی‌شان آن است که از آن پس هشیارانه چشمانشان را بگشایند، مسئولیت خودشان را به تمامی بپذیرند، روی پای خودشان بایستند، و فریب حرّافی‌ها و وعده‌های هیچ فریبکار آرمان‌پرستی را نخورند. پسر جان! یک جامعهٔ خوب و سالم رابطهٔ مستقیم با میزان شعور مردمان همان جامعه دارد. نجات را جای دیگر جستجو نکن که خداوند آب پاکی را به روی دست همه‌مان ریخته است؛ آنجا که می‌فرماید: اِنَّ اللهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیٰ یُغَیِّرُوا ما بِاَنفُسِهِم”(خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آن قوم شعور خودشان را تغییر دهند)! …
پسر جان! درون که تغییر کند، بیرون ناچار به تغییر است…

بر گرفته از حکایات چوپان پیر
مسعود ریاعی