از سختی به آسانی

“یک نکتهٔ اسراری”
“در باب از سختی به آسانی”

⭐️ اگر می‌خواهی بعد از سختی، بزودی آسانی نصیبت شود، اگر می‌خواهی از سختی خارج شوی و به حوزهٔ آسانی وارد گردی، قاعده این است؛ از آنچه به تو “داده می‌شود” انفاق کن. بحث بر سر این نیست که آنچه به تو “داده می‌شود” کم است یا زیاد. حتی اگر تکه نان خشکی به تو “داده شد”، بخشی از آن را به دیگری بده. این عمل کلید تبدیل عُسر به یُسر است. به آیه دقت کن! “…وَ مَن قُدِرَ عَلَیهِ رِزقُهُ فَلیُنفِقْ مِمّا آتاهُ اللهُ لا یُکَلِّفُ اللهُ اِلّا ما آتاهُ”. (…و آنکه روزی‌اش محدود‌ شده، باید از آنچه خدا به او “داده” به دیگران بدهد. خداوند او را جز به آنچه به او “داده” مکلّف نکرده است)! دقت کن به فحوای آیه! در اینجا نکته بر سر آنچه به تو “داده می‌شود” است نه آنچه از پیش در وُسع خود داری! “وُسع” کاربرد دیگری دارد که آیه پیش از بیان این نکته، به آن اشاره کرده و آن را خاص توانگران دانسته است. اینجا مطلب دیگری است. در اینجا مستقیماً اشاره به چیزی است که به تو “داده می‌شود”. به وُسع تو کار ندارد. بلکه به آنچه به تو “داده می‌شود” کار دارد. پس هشیار باش؛ در ایام عُسر به تو چیزی “داده می‌شود” و لو یک تکه نان. و لو دانه‌ای انجیر… جواز گذر تو از عُسر به یُسر در همان چیزی است که به تو “داده شده” است. از آن باید انفاق کنی. و چون این کنی؛ این آیه نوزده حرفی بلافاصله می‌آید؛ “سَیَجعَلُ اللهُ بَعدَ عُسرٍ یُسراً”! (خداوند بعد از عُسر، یُسر را قرار می‌دهد)! دریاب روند تبدیل را، و خود را در ایام عُسر از آن بهره‌مند کن.
[این هفتمین آیه از سورهٔ “طلاق” است و طلاق در مفهوم اصلی‌اش به معنای “رهایی” است. آن را در معنای منفیِ متعارفش نبین]!

مسعود ریاعی