“هر کالبدی از جنس خویش است”

– کالبد جسمی‌ات را آنچه می‌خوری، می‌سازد. پس بنگر که چه می‌خوری!
– کالبد رؤیایی‌ات را رؤیاهایی که در سر می‌پرورانی می‌سازد. پس بنگر که چه می‌بافی!
– کالبد ذهنی‌ات را مجموعه افکار و پندار‌هایت می‌سازد. پس بنگر به چه می‌اندیشی و چگونه می‌اندیشی!
– و کالبد روحی‌ات را مجموعه باورها و دستاوردهایت!
ای دوست، تو خود هر روزه دست‌اندرکار ساخت و پرداخت خویشی. اگر از آلودگی و ظلمت و بیماری در رنجی، کالبدهایت را یکی یکی به حمام‌های مخصوص‌شان بِبَر. تطهیرشان کن. و بر هر کدام‌شان مجاری غذاهای آلوده و نامطبوع و دردسرساز را ببند. تا دیر نشده، همت کن و دوباره از اول بسازشان. با عشق و خیر بسازشان. با تار و پود تسلیم و تفویض، بسازشان. کالبدهای تو، محمل‌های تواَند. محمل‌هایت را دریاب. چنان بسازشان که لایق خود متعالی تو باشند.

مسعود ریاعی