“مقدمهٔ ضروری”

⭐️ آرام‌کردن و سکوت ذهن در مراقبه، یک هدف نیست. یک وسیله و مَرکَب است. به واقع آن مقدمه‌ای واجب برای ورود به عوالم دیگر آگاهی است. پس از نیل به چنین آرامش و سکونی تازه سلوک آغاز می‌شود. در آن کیفیت تو باید جهان را بنگری و ماجراهایش را بی‌قضاوت به مشاهده بنشینی. با چشمانی باز با جریان حیات -آن هم بی‌آنکه حکمی کنی- هماهنگ شوی و سیر کنی. ذهن که آرام شود، به تمثیل یعنی دریاچه آرام و بی‌موج گشته است و آن‌گاه تصویر ماه و ستارگان به وضوح و بدون اِعوجاج بر آن منعکس می‌گردد. اینچنین مشاهده‌ای که پس از آرامش و سکوت ذهن پدید می‌آید، مجرای آگاهی و شهود است.

مسعود ریاعی