“ابتدا جایش را خالی کن”

⭐️ برای آفرینش و ظهور هر چیز، ابتدا باید فضایی خالی ایجاد کنی. یک خلأ. یک هیچ. این هیچ زیربنای چیزی است که می‌خواهی ایجادش کنی و ظهورش بخشی. اگر همهٔ قدرت‌های ایجادکننده را داشته باشی اما این هیچ این عدم این خلأ این فضای خالی را نداشته باشی، آن چیز به ظهور نخواهد رسید. چه هر چیزی فضای خالی خود را می‌خواهد. حال دقت کن تا با روحت سخن بگویم؛
– ثروت واقعی می‌خواهی، ابتدا جایش را خالی کن. تا می‌توانی بخشنده باش. انفاق کن. پرداختنی‌ها را بپرداز.
– قدرت واقعی می‌خواهی، سلطه‌گری را رها کن. وسوسهٔ ریاست بر دیگران را دور بینداز. متواضع و خدمتگزار باش.
– آگاهی زنده و کارآمد می‌خواهی، دانستگی‌های پیشین را رها کن. از زندان محفوظاتت بیرون بیا. ارزش والای “نمی‌دانم” را دریاب.
– خلاقیت ناب می‌خواهی، بی نظریه شو. از همهٔ نظریه‌ها و نظریه‌پردازان عبور کن. آرام و بی‌قضاوت باش.
– فقط خدا را می‌خواهی، همه را از قلبت بیرون کن. خوب و بد نکن. همه را بیرون کن…
ای دوست، طالب هر چه هستی متناسب با همان ابتدا جایش را خالی کن. و بدان وجود شلوغی که جای خالی برای هیچ چیز ندارد و نگذاشته است، بِلا‌ شک خود را از عطایای آنْ به آنْ هستی محروم کرده است.

مسعود ریاعی