نکات قرآنی 762

“وَ اَنزَلنا اِلَیکُم نُورَاً مُبِیناً”
(و بسوی‌تان نوری روشنگر را فرو فرستادیم)

– نوری است در زمین که هدیهٔ خداوندی است. نوری آگاهی‌دهنده و حیات‌بخش. یک نور لطیف جاودانه. این نور در زمین است. چه نازل شده برای زمین است و دوره به دوره نزد اهلش دست بدست و سینه به سینه می‌گردد. اهل شهود از دیرباز از وجود چنین نوری با خبر بوده و هستند. نوری لطیف و واقعی. آن نه تشبیه است و نه استعاره. خود نور است. برخی در پی آن‌اند تا طماعانه آن را از آنِ خود کنند. غافل از اینکه آن نور صاحبانش را می‌شناسد و در هر دوره‌ای از جایگاه خود با خبر است. این نور در هر عصری با هر که باشد، فرّهٔ ایزدی با اوست. پس می‌داند بی‌آنکه فکر کند. می‌بیند بی‌آنکه نگاه کند. در همه‌جا حضور دارد بی‌آنکه به جایی رفته باشد. می‌تواند بی‌آنکه حتی دستش را تکان دهد. این نور، خود نوری است روشنگر و قدرتمند و کارساز. برخی آن را همان نوری می‌دانند که انبیا و اولیا الهی در هر دوره از آن بهره‌مند بوده و آن را در پایان هر دوره به نفر بعدی رد می‌کرده‌اند. چه آن نور امانتی الهی است برای زمین و زمینیان. هر که زنده است از تشعشعات آن نور است که زنده است. آن نور مجرای اصلی دریافت حیات و آگاهی است. نور حق است. پس هر که بیشتر تسلیم راستی و درستی باشد و مراقبه‌گری اصیل‌ گردد، به این نور روشنگر نزدیکتر است. این نور قادر است تا شمع‌های خاموش وجود ما را روشن کند. چشمان‌مان را به حقایق روشن گرداند. این نور مجرای وصل است. فاصله‌های زمانی و مکانی بر او تاثیر ندارند. مهم نیست که آن کجاست و ما کجاییم. نکته بر سر ارتباط و تسلیم است. پس از خداوند منان عاجزانه مسئلت داریم که ما را شایسته برخورداری از این نور روشنگر -که هدیه نازل‌شدهٔ خود اوست- قرار دهد.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی