“مرگ خوب”

⭐️ مرگ خوب آن است که بدهی‌ات را به این جهان پرداخته باشی. آنچه را که در طول زندگی‌ات از هستی گرفته‌ای به نیکی و بهترین وجه رد کرده‌باشی. چشمانت دگر بدنبال چیزی نباشد و حسرت چیزی را نخوری. چنان بروی که دلت برای هیچ‌چیز و هیچ‌کس این دنیا تنگ نشود. آنچنان بروی که حتی پشت سرت را هم نیم‌نگاهی نیندازی. مرگ خوب، سیر آرام و بی‌اضطراب و مطمئن است. در مرگ خوب حتی در این اندیشه نیستی که بعد از این چه می‌شود. بهشتی هستم یا جهنمی. زیرا بهشت و جهنم را هم از ذهنت بیرون انداخته‌ای. مرگ خوب، چونان تسلیم محض است. اعلام عدم نیاز به چیزهاست. آن بر مرکزیت وجود خویش قائم شدن است. یک عروج فرشته‌گون است. سالک فرزانه آن را بارها در همین دنیا تمرین می‌کند.

مسعود ریاعی