نکات قرآنی 745

“وَ قالَ ساحِرٌ اَو مَجنُونٌ”
(و فرعون گفت: موسی یا جادوگر است یا دیوانه)!

– جادوگری و دیوانگی از جمله اتهامات مرسومی است که فرعون‌صفتان از دیرباز به هر آن که وصل به حق تعالی است و از سرچشمه می نوشد، می زدند. کار ایادی باطل همین است. آنها اینگونه اتهامات را متوجه معلمین الهی می‌کنند تا مردمان تعالیم‌ رهایی‌بخش‌شان را نشنوند و از گِردشان پراکنده گردند. گاه ساحر و جادوگر می نامندشان تا از تأثیر شگفت کلام‌شان بکاهند. و از آنجا که خود گرفتار نافهمی و بدفهمی‌اند، بدیهی است که قدرت خارق العادهٔ روح الهی ایشان را در نیابند. و گاه نیز مجنون و دیوانه می نامندشان، زیرا معلمین الهی بر اساس معیارهای تاریک ذهن بشری سیر نمی کنند. آنان حصارهای تنگ القاءات اسارت‌بار را شکسته‌اند. دارای ذهنی رها و آزادند. “مُخلَص” اند و از جهالت و حماقت و تاریکی و بردگی و بندگی غیر، خلاص شده‌اند. به تمامی بیدارند و جهان را در بیداری کامل می نگرند. آنها شبیه خفتگان و مردمان شرطی‌شده‌ نیستند. و چون شبیه‌شان نیستند‌، دشمنان‌شان تهمت جادوگری و دیوانگی را برچسبی کارآمد و قابل باور دانسته، و بکارش می بندند. غافل از اینکه چراغ روشنگر الهی را کس خاموش کردن نتواند. “کَذلِکَ ما أَتَی الَّذِینَ مِن قَبلِهِم مِن رَسُولٍ اِلّا قالُوا ساحِرٌ اَو مَجنُونٌ” (و این چنین بود که بر پیشینیان آنان فرستاده‌ای نیامد، جز آنکه گفتند؛ یا جادوگر است یا دیوانه!)

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی