نکات قرآنی 715

“وَ أَیَّدناهُ بِرُوحِ القُدُسِ”
(او را به روح القُدُس، پشتیبانی کردیم)!

– برخی را فقط روح گیاهی باشد. همچون آن کسی که به کُما فرو رفته و جز حیاتی گیاهی ندارد. برخی علاوه بر روح گیاهی، روح حیوانی نیز دارند. می جنبند و میخورند و می نوشند و شهوت می رانند و بر رقیبان خود نیز گاه حمله ور می شوند و از ابراز خشونت و سلطه گری لذت می برند. برخی علاوه بر دو روح قبلی روح انسانی هم دارند. اینان مدارا کننده اند و در زندگی جمعی بسر می برند و تلاش شان اینست که با مراوده با یکدیگر -با کمترین ریسک- گذران زندگی کنند. برخی دیگر که شمارشان چندان زیاد نیست برخوردار از روح ناطقه اند. اینان فهم حقایق را طالب اند. به عمق جریان زندگی می روند تا از چند و چونش اطلاع یابند. تا دریابند چه هستند و به چکار آمده اند. تعداد بسیار بسیار اندکی نیز در هر دوره، برخوردار از روح قدسی اند، پاک و بی خواهش و بی آرزویند و از مشرب “سُبُّوحٌ قُدُّوس” سیراب می شوند. اینان واصلان اند و غایت بسیاری از سالکان فرزانه همینجاست. کیفیتی که خالی از شک، و سرشار از یقین است. … و اما خود “روح القُدُس” که روح الارواح است؛ آن وجه خاصی از حضرت حق است و خود روح الله. یگانه ای است بر فراز. دو و چند نیست. یکی است. در ذات خود، قدرت ایجاد و اِمحاء، به وفور دارد و آن کس که تأیید شدهٔ چنین روحی باشد، یعنی اِذن داشته باشد، بی شک کارش در هر عالَمی که باشد کارستان است.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی