“صبر”

☆ صبر کردن به معنای پذیرش امر واقع است. پذیرفتن هر آنچه که هست. و نه انکار آن. تو وقتی آنچه را که واقع شده و از جنس واقعیت است، آگاهانه می پذیری، در حال صبری. پذیرش واقعیت اولین و مهمترین گام در حل مسائل و مشکلات است. بی صبری یعنی نپذیرفتن. با نپذیرفتن امر واقع، مشکلی حل نمی شود. بلکه اوضاع تاریکتر و درها بسته تر می شوند. و دقیقاً از این روست که می گویند صبر کلید گشایش است. صبر به معنای کرختی و بیچارگی و ترس و بی رگی نیست. صبر یک نیروی لطیف و کارآمد است. تو وقتی صبر می کنی یعنی در حال بهره گیری از این نیرو هستی. خودت را با آن شارژ می کنی. صبر یک حکمت کاربردی است. نور است. صبر همچون کاتالیزور عمل می کند. فرآیندِ حل شدن را تسریع می کند. در زندگی ات تا می توانی از این نیروی لطیف نامرئی بهره بگیر. خودت را با آن بیارای، و هرگز آن را درماندگی و وارفتگی مپندار. صبر نیرویی زنده و خلاقه است. صبور از اسماء بزرگ خداست و آن خود پادشاهی بزرگ است. یک فرصت سازِ بی بدیل که رهایی بخش است. قادر است حتی از اعماق هر جهنمی راه باز کند و رهایی بخشد. آن را همواره محترم بدار، یادش کن، و از نیروی خارق العاده اش بهره بگیر.

مسعود ریاعی