نکات قرآنی 666

“رَبِّ اجعَل لِی آیَةً”
(پروردگارا! برای من آیه ای قرار بده)!

– عجب درخواست خردمندانه ای! زکریا(ع) برای اطمینان به وعده ای که به او داده اند، نشانهٔ بارز می خواهد! زیرا او عقل دارد! یک سالک فرهیخته کسی نیست که هر چیزی را ساده لوحانه باور کند. او آیه می خواهد. نشانهٔ بارز می خواهد. زیرا تمامی باورهای او خردمندانه است. کور و چشم بسته نیست. سالک مثل احمق ها هر حرفی را باور نمی کند. برده ی هر سخنی نمی شود. او برای باورهایش حتی از خدا، آیه می طلبد. مدرک می خواهد. و این درس بزرگ قرآن است برای همه ی ما، آن هم در این روزگاران تاریک و پر فریب، تا هر حرف و ادعایی را بدون نشانه های قابل اعتماد، باور نکنیم. ای دوست، نه تنها زکریا(ع) که ابراهیم(ع) نیز که به پدر انبیاء مشهور است برای اینکه اطمینان قلبی پیدا کند که خداوند چگونه مردگان را زنده می کند، از او آیه می خواهد! و آیه یک نشانهٔ بارز است. هر نشانه ای نیست. نشانه ای دیدنی است. یک مدرک قابل قبول است. ابراهیم(ع) باید ببیند تا قلبش اطمینان حاصل کند. و خداوند آیه را نشانش می دهد. ای دوست، انبیاء ساده لوح نیستند. آنها با نشانه کار می کنند. این بی خردان هستند که هیچ آیه و نشانه ای طلب نمی کنند. بی خِرَد کسی است که هر حرفی را باور می کند. نه اهل آیه خواستن است، نه اهل دلیل و برهان است، و نه حتی خود اهل تحقیق و پژوهش است. حال آنکه قرآن مُبَلِّغ نور خِرَد است. قرآن تو را به نشانه خواهی دعوت می کند. وقتی به تو می گوید که حتی از خود خدا هم آیه و نشانه بارز بخواه، دیگران که جای خود دارند! ای دوست، در این روزگاران پر فریب از ساده لوحی به در آی. مگذار هیچ کس از احساسات مذهبی ات سوء استفاده کند. راه فریب را بر شیطان صفتان ببند و هر حرفی را بی نشانه بارز باور نکن.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی