نکات قرآنی 660

“یا وَیلَتی’ اَعَجَزتُ اَن اَکُونَ مِثلَ هذَاالغُرابِ”
(وای بر من! آیا نتوانستم حتی چون این کلاغ باشم)!

☆ کلاغ در قرآن معلمی اسراری است. مبعوث شده است. از آن با فعل “بَعَثَ” یاد می شود. او چیزها می داند که حتی فرزند آدم با تمامی غرور و تفاخرش نمی داند. او فرزند آدم(ع) را آموزش می دهد بی حرف و نقل! کلاغ پیکی الهی است. فعلش درس است. طنین صدایش، پروازش به چپ و راست، فراز و فرودش، حتی نگاه و سکونش، همه حاوی آگاهی است. کلاغ را شوم مپندار و زشتش مینگار. خود را از آموزه هایش محروم نکن. کلاغ است که در بیابان تنهایی، به ایلیای نبی(ع) غذا می رساند و او را از گرسنگی می رهاند. کلاغ است که پس از چهل روز نوح(ع) را آگاهی می دهد که خشکی از آب بیرون زده است. در یونان باستان کلاغ نمادی خورشیدی است. آن مرحله ای از مراحل هفتگانه آیین میترا است. کلاغ پیک خدای صاعقه در میان مایاهاست. نقش راهنما و روح حامی در میان بسیاری از قبایل افریقایی است. کلاغ حتی در کیمیاگری هم نقش دارد و آن ماده ی سیاه را به کلاغ نسبت می دهند. در میان شمن های سیبری (تلن جت)، کلاغ دارای چهره ای الوهی و اصلی است. در چین و ژاپن کلاغ نماد حق شناسی از والدین است زیرا کلاغ پدر و مادر خود را در پیری شان تغذیه می کند…. ای دوست، حکایت هر حیوانی که در کتب وحیانی از آن نامی به میان آمده، هر کدام برخوردار از اشاراتی اسراری است. آن عرضه ی نوعی آگاهی خاص و ویژه است. از آنها به غفلت مگذر و طبیعت خداداده شان را با چشمانی مشاهده گر بنگر.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی