“آزادی درون”

– مردمان هر سرزمینی به مراتب قوی تر از حاکمان شان اند. اما قدرت شان در زیر تلنباری از ترس ها و توهّمات و تلقینات گوناگون مدفون شده است. زیرا آنها پراکنده اند. به هر گروهی ذهنیتی داده اند که از آنِ خودشان نیست. محتویات ذهن هایشان از جای دیگر آمده است. آن ساخته و پرداخته تاثیرات و تلقینات دیگران است. و این یعنی بی آنکه بدانند از درون قفل شده اند. نه آزادند نه مستقل. ظاهراً آزاد به نظر میرسند اما به واقع در زندان ذهن شان گرفتارند. و دقیقاً از این روست که به سادگی در هر کجا که باشند تحت سلطه یک گروه محدود قرار می گیرند و متوهمانه نامش را انتخاب یا رأی گیری آزاد می گذارند و جهان همین می شود که می بینی! ای دوست، این جهان وقتی آباد می شود که آدمیان پیش از هر چیز از درون آزاد شوند و از تاثیرات و تلقینات مخرب این و آن رها گردند. و این میسر نمی شود مگر آنکه با سلوکی پیگیر به فطرت الهی خودشان باز گردند و شایستهٔ نام اَحرار شوند.

مسعود ریاعی