“میوه ات را بده، و آنگاه بگذر”!

☆ هر گاه خواستی از این سطح حیات که در آن قرار داری، به سطح والاتری بروی، باید خدمتی همگانی از خود بر جای بگذاری. این مجوز ورود به سطح دیگر است. نه خدمت به یک شخص یا یک چیز. خدمتی عام المنفعه. همچون آگاهی ناب یا عشقی که به همه خلق خدا تقدیم می کنی. و آنگاه تو اجازه خواهی داشت تا به سطح والاتری از حیات و آگاهی وارد شوی. این بدان دلیل است که در هر سطحی که هستی، تو از انرژی ها و روابطش در راه رشد خودت بهره مند شده ای. پس جوانمردی حکم می کند که گاه خروج هدیه ای در خور برای همگان باقی گذاری. وقت آمدن چیزها گرفته ای، پس گاه رفتن باید چیزی شایسته بدهی. از این هستی چیزها گرفته ای و باید میوه ات را بدهی. این قانون کلی است. کسی نمی تواند با بدگویی و ناسزا و نفرت، از سطحی که در آن است، خارج شود. نکته را دریاب که آنچه که گفتم مفهوم باقیات صالحات است.

مسعود ریاعی