نکات قرآنی 635

“وَ اِذا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أنزَلَ الله قالُوا بَل نَتَّبِعُ ما أَلفَینا عَلَیهِ آباءَنا”
(و هنگامی که به آنها گفته شود از آنچه خدا نازل نموده تبعیت کنید، گویند: نه، ما از آنچه از پدرانمان که به آن الفت گرفتیم، تبعیت می کنیم)!

– این یعنی همان شرطی شدگی! همان بردهٔ گذشته بودن! اینان به گذشتهٔ مردهٔ خود خو گرفته اند. اسیر و بندهٔ گذشتهٔ تاریک شان اند. حال آن که جریان حیات نو به نو در حال جوشش و حرکت است و خداوند هر روز در شأنی و کاری است؛ “ کُلَّ یَومٍ هُوَ فِی شَأن”. اینان تر و تازگی را نمی فهمند و همواره اسیر گفته ها و کتابهایی اند که پدرانشان در گذشته های دور نوشته اند. اینان غلام نوشته های گذشتگانشان اند. اسیر قالب هایی اند که آنها تعیین کرده اند. پس اینان تسلیم کلام زندهٔ خدا نیستند. نمی توانند باشند. زیرا در اتاقک ذهنی شان محبوس گشته اند. حال آنکه خداوند پیوسته در “حال” است. کلامش زنده و هر روز تر و تازه است. کلامی زنده که با جریان ناب حیات سیر می کند. حتی در تجلیاتش تکرار نیست. ای دوست، بازگشت به کلام زندهٔ خدا، بازگشت به زندگی است. یک سالک خواهان دین خداست نه دین گذشتگان. “دینُ الله” را می خواهد. “فقهُ الله” را طالب است. “هدایتُ الله” را در پی است. این آیهٔ شریفه به زندگی حقیقی دعوت می کند و از مردگی بر حذر می دارد. و زندگی تنها در “حال” است. حالی که همواره سرشار از حضور خدا و کلام زندهٔ اوست.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی