“یک قاعدهٔ قرآنی”

– کسانی که می گویند می خواهیم با خشونت، خشونت را از بین ببریم مثل آن است که بگویند می خواهیم با سیّئه، سیّئه را از بین ببریم! گویی نمی دانند حتی اگر سیّئه ای را از میان بردارند، سیّئه ای دیگر بجایش نهاده اند! ای دوست، به فرموده ی قرآن؛ سَیِّئات(:بدی‌ها و بزهکاریها) را تنها می توان با حَسَنات(:اعمال نیک و سازنده) از میان برداشت؛ “اِنَّ الحَسَنات یُذهِبنَ السَّیِئات” (براستی این حسنات اند که سیّئات را از بین می برند)! اگر می بینی که در هیچ دوره ای از تاریخ سیّئات زایل نشده اند بخاطر بی توجهی مردمان به قاعده ی عمل به حسنات بوده است. “یا رَبِّ اِنَّ قَومِی اتَّخَذوا هذا القُرءانَ مَهجُوراً” (پروردگارا! قوم من قرآن را رها کرده اند)! ای دوست، بدان که نه خشونت، نه ارتکاب بدی، و نه زور و اجبار، هیچکدام زایل کننده سیئات در هیچ برهه ای از تاریخ نبوده و اکنون هم نیستند. زیرا راه علاج آن نیست. راه درست و رو به رشد همچنان که قرآن به صراحت و تأکید بیان نموده؛ توسعهٔ حسنات است. با سیّئه نمی توان سیّئه را از بین برد.