“کم شدن”

  روند سلوک، به سوی کم شدن است نه زیاد شدن. قرار است به سوی بی تعلقی محض رویم. از درون لطیف و سبکبار شویم. اقتدار حقیقی در این کم شدنِ مرحله به مرحله است. نشانه ی عروج همین است. وقتی توانستی تمامی دنیا و جلوه آرایی هایش را پشت سر بگذاری، از آن پس؛ این دنیاست که خدمتگزار تو خواهد بود بی آنکه طالب اش باشی. این کم شدنِ آگاهانه، حقیقت سلوک، و اقتدار واقعی است. و کم شدن به معنای دور انداختن اشیاء نیست بلکه به مفهوم بی تعلقی و رهایی از بند اسارت آنهاست. اگر همه چیزت را دور بیندازی اما ذهنت هنوز اسیر آنها باشد، تو کم نشده ای. سرآغاز کم شدن، ترک محتویات ذهن است. و بدان که در این راه، “کم شدن”، همان بزرگ شدن است.

مسعود ریاعی