“حکایت ناودان”

☆ … و معمار فرزانه گفت: ناودان ها بر بام ها از آن رو سازند تا آب باران چون از آسمان فرود آید، باز شتابان راه اصل خود جوید و طریق آسمان پوید. آنچه از باران بر بام ها ریزد، پیوسته همی پوید و از پای ننشیند تا ممرّی جوید به زمینی و از آن جای به جویی و رودی و دریایی و آنگاه تابش مهری، تا از آن جای بازِ آسمان رود. اگر ناودان ها نباشند، آب باران چندان راسخی کند تا در سقف رخنه کند و دیوارهای نمگین و سست نماید تا مگر خود را به زمین رساند و جویی و رودی و دریایی! ای دوست، آبادکننده آن است که حق هر چیز بشناسد و باز گرداند تا زمین آباد کند و دادِ همه ی مخلوق بدهد. ناودان، تدبیر نیکوی اوست صلاح آب را و صلاح خانه را و صلاح آدمیان را.

المختار مِن نوادرِ اَخبارِ العُمّار، ص ۳۱