پیامبر اسلام(ص):
☆ هیچ بنده ای نیست، مگر آنکه دو چشم در چهره اش دارد که با آنها، امور دنیا را می بیند، و دو چشم در دلش که با آنها امور آخرت را مشاهده می کند. پس هر گاه خدا، خیر بنده ای را بخواهد، دو چشمی را که در دل اوست، می گشاید و او با آنها، آنچه را خداوند در عالَم غیب وعده اش را داده است، می بیند. و اینگونه است که به واسطه ی غیب، به غیب ایمان می آورد.
کنزُ العُمّال ج ۲ ص ۴۲
امام علی(ع):
☆ همانا دنیا، آخرین افق دیدِ انسانِ کوردل است و در فراسوی آن، چیزی نمی بیند؛ اما شخص بصیر، نگاهش از دنیا فراتر می رود و می داند که سرای حقیقی در ورای این دنیاست. پس بصیر، از دنیا دل و دیده بر می گیرد و کوردل به آن می نگرد. بصیر، از آن توشه بر می گیرد و کوردل، برای آن توشه فراهم می آورد.
نهج البلاغه خطبه ۱۳۳
امام علی(ع):
☆ نه هر که دلی دارد، به خِرَدی داننده است، و نه هر که گوشی دارد، نیک شنونده است، و نه هر که دیده ای دارد، بیننده است.
الارشاد ج ۱ ص ۲۹۲
امام علی(ع):
☆ بیداری، بصیرت یافتن است.
غُرَرُالحِکَم ج ۱ ص ۵۰
امام علی(ع):
☆ هر بینایی جز خدا، از دیدن رنگ های پنهان و اجسام لطیف، ناتوان است.
نهج البلاغه خطبه ۶۵
پیامبر اسلام(ع):
المؤمِنُ یَنظُرُ بِنُورِ اللهِ
مؤمن، به نور خدا می بیند.
امام صادق(ع):
☆ نور بصیرت، جان زندگی است و ایمان، سودی نمی بخشد مگر با این نور و با پیروی از کلمه ی خدا و تصدیق آن. این کلمه از جان است و جان، از نور است و نور، نور آسمانها و زمین است.
مختصر بصائر الدرجات ص ۱۹۶
امام علی(ع):
☆ کتاب خداست که با آن بصیرت می یابید و با آن سخن می گویید و با آن می شنوید. برخی از آن از برخی دیگر سخن می گوید و برخی از آن، بر برخی دیگرش گواهی می دهد و در باره ی خدا، سخنِ ناهمساز نمی گوید و پیرو خود را از خدا، جدا نمی کند.
بحار الانوار ج ۹۲ ص ۲۲
امام زین العابدین(ع) در مناجات انجیلیّه:
☆ خداوندا، به یاد تو پناه می آورم و تمسّک می جویم و خویشتن را در سایه ی رُکن تو در می آورم و از نیروی تو، حمایت و یاری می طلبم و از نور تو، راهنمایی و بصیرت می خواهم
بحار الانوار ج ۹۴ ص ۱۵۳