“آنگاه که خود باران شوی”

☆ هر گاه ابر متراکم بارانزایی را در دور دست ببینی، و گویی که در آن ناحیه باران می بارد، این علم الیقین است. چون به نزدیک آن ناحیه روی و باران را مشاهده کنی، آن عین الیقین است. و آنگاه که خود به زیر باران روی و خیسی اش را با تمام وجودت حس کنی، آن حق الیقین است. اما مرتبه ای والاتر نیز وجود دارد و آن این است که خود باران شوی و بر خلق خدا بباری. خداوند را دوستانی است عزیز که با روح و جانشان، هر دم حیات و آگاهی را بر روح و جان مخلوقاتش می بارانند و خود ناپیدایند. و این حقیقة الیقین است.

مسعود ریاعی