“جریان خالص سازیِ حیات”

☆ جهان هستی تنها دغدغه اش خلوص خویش است. می چرخد و زنده می کند و میمیراند تا اضافات را از خود به دور افکند. تا پاک و خالص به اصل خویش باز گردد. چنین جریانی دلسوزی در کارش نیست. خودی و غیر خودی ندارد. او کار خودش را می کند. دستور کارش دور ریختنِ دور ریختنی هاست. پس به این امید واهی نباش که حتی اگر در غفلت و ناهشیاری به سر بری او تو را به بهشت برین می رساند. تنها راه نجات آدمی همراهی و هماهنگی با این جریان خلوص سازی است. باید آگاهانه با این جریان حیات همراه بود و مرحله به مرحله اضافات را از وجود خود کَند و از این کَنده شدن ها خرسند بود. جز این خلوص و پاکی، راهی به بهشت حقیقی نخواهی یافت. “اَلا لِله الدِّینُ الخالِصُ”.

مسعود ریاعی