“دعای مراقبه گون”

☆ دعا، دعوت است نه حرف زدن. دعا، به معنای حرّافی نیست. وقتی خدا را دعوت کردی، ساکت شو. به او چیزی یاد نده. بگذار او کارش را بکند. تو خاموش باش. وقتی او حضور دارد حرف زدن بی ادبی است. لازم نیست مایحتاجت را لیست کنی و به عرض برسانی. او همه چیز را خوب می داند. این حضور مقدس را با پرت و پلا گویی خراب نکن. وقتی دعوتش کردی، خاموش باش و تسلیم. او هر آن چه را که صلاح توست بر تو فرود خواهد آورد. حضور او حلا‌‌ّل مشکلات است، بی قیل و قال. حضور او را از دست مده. حضور او همه ی خوبیها، و اصل داشتن ها و توانستن هاست. دریافت حضور او، آگاهی ناب، حیات پاک، و عین برخورداری و نجات است.

مسعود ریاعی