“زوج روح خویش”

☆ در جهان خلقت، هر چیزی زوجی دارد که با پیوند با آن تکمیل می شود و با آن آرام میگیرد. زوج هر شیء مکمل اوست. زوج ایمان، عمل است و زوج آسمان، زمین است و زوج کوه، درّه ی آن است، و زوج آگاهی، حیات است. اگر از درخت آگاهی خورده ای اکنون باید درخت حیات را بیابی! اگر آتش زوجش را نیابد، زبانه می کشد و اگر خاک زوجش را نیابد، غبار می شود و اگر آب زوجش را نیابد، منجمد می گردد و اگر باد در کنار زوجش آرام نگیرد، طوفان می گردد. زوج روح انسانِ گمشده در زمین، نورِ روح اوست. چه زوج هر چیز، خودِ حقیقی اوست که در این ظلمتکده ناپیدا شده است. ای دوست، آن قدر در وجودت نقب بزن، تا زوجت را بیابی و آرام گیری. چه خداوند می فرماید ” وَ مِن کُلِّ شَیءِِ خَلَقنَا زَوجَینِ لَعَلَّکُم تَذَکَّرُونَ” (ما از هر چیزی جفت جفت آفریدیم تا شاید شما به یاد آورید)! اما چه چیز را به یاد آوری؟! خودت را! تو زمانی حقیقت خودت را به یاد خواهی آورد، که تکمیل شده باشی، که نیمه گمشده ی روح و جانت را یافته باشی، و در خویش و با خویش آرام گرفته باشی.

مسعود ریاعی