آرامش

    برخی می گویند؛ تلاش می کنم و ذخیره می سازم تا روزی به آرامش برسم. چنین طرز تفکری نه تنها آرامش نمی آورد بلکه ضد آرامش است. زیرا آرامش چیزی نیست که بعداً بدست آید. ذخیره سازی نیز به وجود آورنده ی آن نیست. آرامش کیفیتی از بودن است که فقط در حال اتفاق می افتد، نه بعداً و نه با چیزها. تو فی الحال یا آرامش داری یا نداری. آرامش کیفیت وجودی توست. دستاورد تلاش و جمع کردن و اندوختن نیست. وقتی درونت از تعلق به هر چیز رها باشد، آن آرامش است. و چنین کیفیتی تنها در هم اکنونِ واقعی به ظهور میرسد، نه در آینده موهوم. امتحان کن! هم اکنون درونت را و لو لحظه ای از هر خواهش و دلبستگی رها کن… می بینی! آرامش همین کیفیت است! ای دوست، اگر میخواهی تلاش کنی، تلاش کن تا به “بی تلاشی” نائل شوی. “بی تلاشی” مقامی است که سالک با سکون و آرامش خود، همه نیروهای هستی را بکار می گیرد! پس کاری را نیز ناکرده باقی نمیگذارد!

مسعود ریاعی